Καλησπέρα,
Η ιστορια που ακολουθεί, ειναι ένα μυθιστόρημα με αρκετές δόσεις βιογραφιάς.
Ειναι μια απόπειρα, αποτύπωσης σε γραπτό λόγο, όσων, όχι όλων, εχουν συμβει στη ζωή μου. Στην μέχρι τώρα ζωή μου. Αφορά κυριως, παράλληλα, όχι μόνο τη δική μου ζωη, αλλα και τη ζωή ενός ανθρωπου που πέρα απο την προφανή σχέση που μπορει να έχει μαζί μου, θα ήταν αξιο να αποτυπωθεί και να μεινει ως παρακαταθήκη για πολλούς, για κάποιους, για λίγους.. ακόμα κι αν ήταν απλά γνωστός μου. Πραγματικά αν ήταν και μόνο γνωστός μου, θα ήθελα να γράψω για αυτον για όσα σημαντικα εχει κάνει και έχει δει, και έχει δει πολλά, αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να τα γνωρίζω.
Όχι γιατι ειναι κανένας σπουδαίος, ουτε αυτος θα ήθελε να τον θεωρουνε έτσι, αλλα λόγω της ιδιοτητάς του. Δεν θα πω ακόμα ποια είναι, γιατι έτσι δεν θα ειχε ενδιαφέρον να γραψω για αυτον. Για μένα η περιπτωση του, το είδος του, η ζωή του, θεωρώ οτι έχει τρομακτικό ενδιαφέρον. Δεν είναι απλά μια ιστορία αγάπης. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες, τις βαριεμαι ολες, και δεν είμαι καλη στο να γράφω λογοτεχνικά κείμενα, περιτεχνα, ιδιαιτέρως παραστατικά. Δεν είχα ποτέ αυτην την ιδιότητα, και στην έκθεση στο σχολείο ήμουν κάτω του μετρίου.
Ειναι μια ιστορία όμως που περιλαμβανει αγωνία, πόνο, δυσκολίες, και προσπάθει και αγώνα για την επιβίωση. Σε κάποιους άλλους, τα πραγματα έρχονται εύκολα και δεδομένα, για κάποιους όμως δεν ισχυει αυτό, και εγκλωβίζονται σε δυσκολίες και παλεύουν να φτιάξουν έστω ένα απο τα αυτονοήτα που θέλουμε να έχουμε όλοι μας στη ζωή....κι ένα απο τα πλέον αυτονόητα, ένα απο τα πλέον υπερτατα αγαθά που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο και πρέπει να την διαφυλάττουμε για τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να μη το χάσουμε ποτέ,........ ειναι η Ελευθερια.
Καλησπέρα σας,
Είναι 1:20 τα μεσάνυχτα την μέρα που αλλάζει η ωρα για το θερινό ηλιοστάσιο..Είμαστε στην άνοιξη κ περιμένουμε με χαρά το καλοκαιρι... είμαι η Λίντα (αυτο είναι το όνομα μου) εχω περάσει τα 31 μου χρόνια, είμαι μαμα ενός μικρού κοριτσιού 9 μηνών προσφάτως και θέλω να πω την ιστορία μου, την ιστορία του μπαμπά και της μαμάς της.
Όλα άρχισαν Σεπτέμβριο στα τέλη του, το 2007... 7 χρονια πριν....σημαδιακο το 7. Εχω ακούσει να λένε ότι ανά 7 χρονια συμβαίνουν σοβαρές αλλαγές στη ζωή κάθε ανθρώπου.. 7 χρονια φαγούρα..Κρονιοι κύκλοι.. 7 χρονια πριν...η μοίρα μου αλλαξε, μοιραία, καρμικά, τρομακτικά.
Η ιστορια που ακολουθεί, ειναι ένα μυθιστόρημα με αρκετές δόσεις βιογραφιάς.
Ειναι μια απόπειρα, αποτύπωσης σε γραπτό λόγο, όσων, όχι όλων, εχουν συμβει στη ζωή μου. Στην μέχρι τώρα ζωή μου. Αφορά κυριως, παράλληλα, όχι μόνο τη δική μου ζωη, αλλα και τη ζωή ενός ανθρωπου που πέρα απο την προφανή σχέση που μπορει να έχει μαζί μου, θα ήταν αξιο να αποτυπωθεί και να μεινει ως παρακαταθήκη για πολλούς, για κάποιους, για λίγους.. ακόμα κι αν ήταν απλά γνωστός μου. Πραγματικά αν ήταν και μόνο γνωστός μου, θα ήθελα να γράψω για αυτον για όσα σημαντικα εχει κάνει και έχει δει, και έχει δει πολλά, αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να τα γνωρίζω.
Όχι γιατι ειναι κανένας σπουδαίος, ουτε αυτος θα ήθελε να τον θεωρουνε έτσι, αλλα λόγω της ιδιοτητάς του. Δεν θα πω ακόμα ποια είναι, γιατι έτσι δεν θα ειχε ενδιαφέρον να γραψω για αυτον. Για μένα η περιπτωση του, το είδος του, η ζωή του, θεωρώ οτι έχει τρομακτικό ενδιαφέρον. Δεν είναι απλά μια ιστορία αγάπης. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες, τις βαριεμαι ολες, και δεν είμαι καλη στο να γράφω λογοτεχνικά κείμενα, περιτεχνα, ιδιαιτέρως παραστατικά. Δεν είχα ποτέ αυτην την ιδιότητα, και στην έκθεση στο σχολείο ήμουν κάτω του μετρίου.
Ειναι μια ιστορία όμως που περιλαμβανει αγωνία, πόνο, δυσκολίες, και προσπάθει και αγώνα για την επιβίωση. Σε κάποιους άλλους, τα πραγματα έρχονται εύκολα και δεδομένα, για κάποιους όμως δεν ισχυει αυτό, και εγκλωβίζονται σε δυσκολίες και παλεύουν να φτιάξουν έστω ένα απο τα αυτονοήτα που θέλουμε να έχουμε όλοι μας στη ζωή....κι ένα απο τα πλέον αυτονόητα, ένα απο τα πλέον υπερτατα αγαθά που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο και πρέπει να την διαφυλάττουμε για τον εαυτό μας και να προσπαθούμε να μη το χάσουμε ποτέ,........ ειναι η Ελευθερια.
Καλησπέρα σας,
Είναι 1:20 τα μεσάνυχτα την μέρα που αλλάζει η ωρα για το θερινό ηλιοστάσιο..Είμαστε στην άνοιξη κ περιμένουμε με χαρά το καλοκαιρι... είμαι η Λίντα (αυτο είναι το όνομα μου) εχω περάσει τα 31 μου χρόνια, είμαι μαμα ενός μικρού κοριτσιού 9 μηνών προσφάτως και θέλω να πω την ιστορία μου, την ιστορία του μπαμπά και της μαμάς της.
Όλα άρχισαν Σεπτέμβριο στα τέλη του, το 2007... 7 χρονια πριν....σημαδιακο το 7. Εχω ακούσει να λένε ότι ανά 7 χρονια συμβαίνουν σοβαρές αλλαγές στη ζωή κάθε ανθρώπου.. 7 χρονια φαγούρα..Κρονιοι κύκλοι.. 7 χρονια πριν...η μοίρα μου αλλαξε, μοιραία, καρμικά, τρομακτικά.
.jpg){kind=link}