Το 2007 έκλεινε πια με μια σχέση. Με μια νέα σχέση που φαινόταν να έχει μελλον, προοπτική, το στησιμο μιας νεας οικογένειας αργότερα. Στους τρείς μήνες επάνω με ανάγκασε να τον πιέσω αφού απο μόνος του δεν έκανε κουβέντα.
-Σε ενα εξάμηνο θέλω να οριστικοποιησουμε την σχέση μας. (τι ωραίες λέξεις βρίσκουμε οι γυναίκες αν δεν θέλουμε να καρφωθουμε εντελώς..)
Έβαλε τα γέλια. Πραγματικά έβαλε τα γέλια. Αρχισε να με ενοχλεί το ειρωνικό υφακι του.
-"Συγνώμη, αλλα αυτό το ήξερες πριν καν με γνωρίσεις. Ήταν προϋπόθεση μου στο προφιλ μου, για να με γνωρίσεις, περισσότερο απο το χρονικό όριο της ηλικίας σου που κι αυτό παραβιασες."
Τον στριμωξα. Δεν ειχε πλέον ευκαιρία για ελιγμούς και πλάκιτσες.
Αλλα βέβαια, μιλάμε για τον Οντυ, και οπου Οντυ, βλεπε Οδυσσεας, και όπου Οδυσσεας σημειωνε πολυμήχανος αδερφέ μου. Τέτοια μετεμψύχωση κανονική σε άνθρωπο δεν εχω ματαδει. Μιλάμε για την Οδύσσεια προσωποποιημένη εν έτη 2000 -βαλε. Η σύγχρονη Οδύσσεια.
-"Εκει ο οποιοσδήποτε που θα βρεις θα σου πει αυτά που θέλεις να ακούσεις για να σε γνωρίσει..."
-Ναι, κι εσύ είσαι ο "οποιοσδήποτε ";
-"Ωραια, και εγω τα ίδια με σένα θέλω, και τι θέλεις τώρα; Να υπογράψουμε καμιά σύμβαση ;
Μη χειροτερα! Που τη σκέφτηκε αυτή τη Λέξη, Σύμβαση, άκου σύμβαση. Πως του ρθε; Αλλα αφου το θέτεις έτσι...
-"Οκ, γιατί όχι; Δεν θα ταν κι άσχημα. Που ξέρω εγώ αν χάνω τον χρόνο μου μαζί σου; Θέλω κάτι ξεκάθαρο. Αν με θέλεις φυσικά. "
Ξανα έβαλε τα γέλια. Α, δεν είχαμε τέτοια. Απο την αρχή τα λέγαμε όλα. Ειλικρινά καθαρά και ξάστερα. Δε θέλαμε κενά και παραλείψεις σ αυτή τη σχέση. Αγαπουσαμε και οι δυο την ειλικρίνεια και κυρίως.....την Αλήθεια.
-"Φυσικά και σε θέλω και είσαι οτι έψαχνα πάντα, η θεα μου. Αλλα μη βιάζεσαι, μου ειπε, είναι ακόμα πολυ νωρίς, δε σε ξέρω ακόμα καλά καλά και θέλεις να βάλουμε δαχτυλίδια;"
Το σεβάστηκα για την ώρα αλλα με παράταση χρόνου. Για μένα, αν και λίγο νωρίς, ήταν πολύ ξεκάθαρο τι ήθελα. Ήθελα αυτον, ήθελα οικογένεια μαζί του. Παιδιά μια εύκολη και καλή ζωή. Ο Οντυ, μου παρουσίαζε ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμη.
Δε μας τα λεει πολύ καλά σκέφτηκα, αλλα ενα δίκιο το είχε. Ήταν οντως πολύ νωρίς, αλλα άνθρωπος που σε αγαπάει κι έχει βρει αυτό που έψαχνε σου απαντάει έτσι ; Δεν νομίζω. Το προσπερασα ελαφρώς, λειτουργώντας ως γυναίκα σε διπλωματία, αλλα δεν το ξέχασα. Μου πεσε λιγο βαριά μια τέτοια άρνηση και με μπερδευε συνάμα. Ενώ εκανε σαν τρελός καθε φορά και οσο είμασταν μαζι, ενω συζουσαμε σχεδόν γιατί ενω εμενα στο σπίτι μου τις νυχτες τις περισσότερες τις εβγαζα στο δικο του. Με ειχε, ήξερε ποια ήμουν γιατί έκανε πίσω ;
Στους γονείς του ακόμα δεν με γνωριζε. Οσο κι αν το εφερνα κι απο δεξιά κι απο αριστερά κι απο πάνω, κι απο κάτω. Επέμενε να το αποφεύγει.
Σε λιγο καιρό όμως, αρχισα να πιέζω περισσότερο, δεν ειχα πραγματικά χρόνο για παιχνίδια. Εγω ήμουν αυτή που δοκιμασα να χωρίσουμε κι εσύ ήσουν αυτός που το πήρες κατακαρδα. Γιατι τώρα το φέρνεις τουμπα το παιχνιδι;
Η ζωή του Οντυ, κυμαινόταν σε ταξίδια στο εξωτερικό, Τσεχια, Γερμανία όπου μεγαλωσε, Ελλάδα για τους γονείς του και τις ρίζες του, μαθηματα στο Πανεπιστήμιο με αμοιβή εναν παχυλο μισθό, περι τα επτα χιλιάδες ευρώ το σεμινάριο, κι αν έκανε διπλο σεμινάριο σε ενα μήνα έπαιρνε τα διπλα λεφτά μεσα σε δεκατέσσερις μέρες. Καθώς και μια μικρή τότε, εταιρία στα σκαριά με κάποιον Έλληνα συνεργάτη του, τον Πασχάλη.
Για την ακρίβεια είχε γυρίσει ολον τον κόσμο αλλα αυτο το μάθαινα σιγά σιγά στην πορεία με τις ιστορίες που μου διηγοταν.
Μια μέρα συνέβη ενα περιστατικό που λίγο κοντεψαμε να σφαχτουμε. Συνέβη όσο έδινα το Toefl κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του οποίου, επρεπε να πηγαινω να παρακολουθω μαθηματα σε ενα εξαιταστικο κέντρο. Μια μέρα απόγευμα, πηγα να παρκαρω το αμαξι μου, σε εναν εντελως κεντρικό δρόμο που σίγουρα απαγορευόταν το παρκάρισμα. Ήξερα οτι θα φαω κλήση, αλλα ήταν αδύνατο να βρω κάποιο σημείο να παρκαρω καλύτερα ο δρόμος ηταν πολύ κεντρικός και βιαζομουν αφάνταστα.
Μολις τελείωσα το μάθημα βρηκα στο παρμπρίζ μου το αχωνευτο ροζ χαρτάκι. Τι προβλέψιμο! Το ξέραμε κύριοι! Έσκασα, τσατιστηκα, αλλα ήταν αδύνατο να βρω καποια καλύτερη θεση. Γυρνώντας πισω απο το αυτοκίνητο για να φορτωσω την τσάντα μου παρατηρώ οτι λειπει η μια πινακίδα!! Ω θεε μου! Πανικός! Τι κάνω τώρα θα με σκοτώσουν στο σπίτι! Στο δρόμο για τον γυρισμο, παίρνω τον Οντυ τηλέφωνο και του λέω τι έπαθα.
Μου λεει,
-Παίρνω κάποιο τηλέφωνο και σε παίρνω σε λίγο.
-Τι λιγο παιδι μου, τι μου το κλείνεις ; Μου πήραν τις πινακίδες λέμε!
Σε δεκα λεπτά με παίρνει πίσω. Ήταν Παρασκευή.
-Θα σου πω τι θα κάνεις και θα πάρεις τις πινακίδες σου πίσω. Αλλα θα κάνεις ακριβώς οτι σου πω.
Μεσολαβουσε Σαββατοκύριακο και θα μπορούσα να πάρω τις πινακιδες μου την Τρίτη.
Ο Χριστός και η Παναγία, που μπορούσε να μου πάρει αυτός πισω τις πινακίδες ; Ειμαστε καλά; Ποιος ειναι; Μπατζανακης του Πρωθυπουργού ; Καλα δε λεω, στην Ελλάδα ο καθείς μπορει να έχει τα μεσα και τα εξω του, αλλα αυτός γιατί; Δε μου ειχε δείξει ποτέ κάτι τέτοιο. Πως του ρθε; Ποιος ειναι για να μου κανει τέτοια χαρη;
Για να πάρεις πινακίδες πισωω στην Ελλάδα, φτυνεις αίμα και περιμένεις πάνω απο είκοσι μέρες. Τι γίνεται εδώ; Που βρισκόμαστε ποιος ειναι αυτός που θα μου έχει τις πινακίδες μου σε τρεις μέρες στο χέρι ;
Θυμωσα, τσατιστηκα μαζί του.
-Ποιος είσαι; Ποιος νομίζεις οτι είσαι που θα μου κάνεις τέτοια χαρη; Γιατι σε μένα ;
-Γιατί είσαι η κοπέλα μου και θέλω να σε βοηθήσω.
-Δε θα μπορώ να έρχομαι σπιτι σου χωρις πινακίδες.
-Ενας λόγος παραπάνω.
Ένιωσα προσβεβλημενη και τον προσβαλα κι αυτόν γιατί πραγματικά ήταν πολυ νωρίς τότε δεν τον ήξερα πολυ καλά, δεν είχαμε κλείσει καν ενα μήνα ακόμα, και δεν ήξερα τι θα μου ζητούσε για αντάλλαγμα γι αυτή τη χάρη.
Μου αποκαλυψε τότε οτι ήξερε κάποια "μεγάλα κεφαλιά ", οχι απο που, κι οτι αυτό ήταν. Μπορούσε να βοηθήσει γιατί να μην το κανει.
-"Δεν θα σου ζητήσω τίποτα ρε παιδι μου, πως κάνεις έτσι; Αφου μπορώ γιατί να μη σε βοηθήσω ;"
Τα είχα χαμένα. Αντε πες εσύ δεν ειναι θαυμα αυτό. Που βρέθηκε αυτός ο ανθρωπος εκείνη την στιγμή πάνω στην αναγκη μου και με βοηθησε; Εκείνο το Σαββατοκύριακο δεν τον ειδα. Ήταν επικίνδυνα να κυκλοφορώ χωρις πινακιδα. Πράγματι,σε τρείς μέρες πηγα στο τμήμα, ζητησα να δω κάποιον, και σε δεκα λεπτα ειχα την πινακίδα στα χέρια μου. Τόσο απλα.
Τον ευχαριστησα, μολις τον ειδα με τον τρόπο μου, μιας και ειχαμε κατι μέρες να βρεθούμε. Αλλα στο σπιτι μου έπεσε οικογενειακό συμβούλιο . Πόθεν πως και γιατί....;;;
Άλλη φορά μου έκανε αναφορές σε κάποια καλυβα που είχε στις Άλπεις. Πως;; Με αφορμή συζητήσεις που κάναμε για το τι περιουσιακά στοιχεία έχουμε. Ειχε ενα σπιτι Τσεχια που διατειρουσε για τα σεμινάρια που έκανε εκεί, το σπιτι του στη Γερμανία , το σπίτι στην Ελλάδα και μια καλυβα στις Άλπεις. Χα, ...μου την ανέφερε για να κάνει εφέ, γιατι ηθελε λεει τα Χριστούγεννα να με παει εκεί διακοπες. Ποια Χριστούγεννα καλε μου; Σεπτέμβρη γνωριστήκαμε και Χριστούγεννα θα παω μονη μου μαζι σου ταξιδι στις παγωμένες ερημιές ; Δεν κοιμάσαι καλα, αλλαξε πλευρό! Αποκλείεται. Οσο δελεαστικο κι αν μου το παρουσίαζε, δεν πηγαινα, γιατί πρώτον δε μένω σε καλύβες. Να μου έλεγες σε κανα πενταστερο σαλε στις Άλπεις το συζητούσαμε αλλα σε καλύβα ; Σε καλύβα μενω και τώρα μαζι σου, αφου επιμένεις να μην με γνωρίζεις στους δικους σου, κι ας μην ειναι στην ορεινη Στεπα. Και γιατί, δεύτερον, δεν σε γνωρίζω καλά. Τώρα τι άλλο θέλεις ;
Να, το ξερά εγω, ξινες θα μου τις έβγαζε τις πινακίδες!
Έκανε στη ζωή του απερίγραπτες σπουδές. Πρώτα πέρασε στο LMU (Ludwig Maximilian Universitat) του Μοναχου, και ακολουθησε τον κλάδο του ηλεκτροφυσικου. Οπως θα λέγαμε στην Ελλαδας ηλεκτρολόγος μηχανικός με επιπλέον γνώσεις Φυσικής κάπως ετσι. Δεν αρκέστηκε σε αυτό και έβγαλε κι ενα πτυχίο Πληροφορικής. Στη Γερμανία ομως δεν είναι οπως εδώ έτσι απλα τα πράγματα σ αυτό τον τομεα, γιατί πρεπει τελειώνοντας να πάρεις κάποια ειδίκευση. Οπως ειδικός Δικτύων, ειδικός Βάσεων Δεδομένων, κλπ... οπότε, διαλεξε την ειδικότητα που ειχε να κάνει με την Ασφάλεια Πληροφοριακων Συστημάτων. Και νομίζω μόνος του , ανέπτυξε ολόκληρο τον κλάδο . Έκανε δυο μεταπτυχιακά σε θεματα Κρυπτογραφίας, δύο διδακτορικά, έγραψε και κάποια πρωτόκολλα επικοινωνίας , και έφτασε να στοχεύει σε νομπελ οπου κι εκεί σταματησε...
Τσεχια, Γερμανία, Άλπεις,... καθηγητής Κρυπτογραφίας,... νομπελίστας;;;; Για που ακριβώς τελείωνε το πάζλ ;
.jpg)
.png)
-Σε ενα εξάμηνο θέλω να οριστικοποιησουμε την σχέση μας. (τι ωραίες λέξεις βρίσκουμε οι γυναίκες αν δεν θέλουμε να καρφωθουμε εντελώς..)
Έβαλε τα γέλια. Πραγματικά έβαλε τα γέλια. Αρχισε να με ενοχλεί το ειρωνικό υφακι του.
-"Συγνώμη, αλλα αυτό το ήξερες πριν καν με γνωρίσεις. Ήταν προϋπόθεση μου στο προφιλ μου, για να με γνωρίσεις, περισσότερο απο το χρονικό όριο της ηλικίας σου που κι αυτό παραβιασες."
Τον στριμωξα. Δεν ειχε πλέον ευκαιρία για ελιγμούς και πλάκιτσες.
Αλλα βέβαια, μιλάμε για τον Οντυ, και οπου Οντυ, βλεπε Οδυσσεας, και όπου Οδυσσεας σημειωνε πολυμήχανος αδερφέ μου. Τέτοια μετεμψύχωση κανονική σε άνθρωπο δεν εχω ματαδει. Μιλάμε για την Οδύσσεια προσωποποιημένη εν έτη 2000 -βαλε. Η σύγχρονη Οδύσσεια.
-"Εκει ο οποιοσδήποτε που θα βρεις θα σου πει αυτά που θέλεις να ακούσεις για να σε γνωρίσει..."
-Ναι, κι εσύ είσαι ο "οποιοσδήποτε ";
-"Ωραια, και εγω τα ίδια με σένα θέλω, και τι θέλεις τώρα; Να υπογράψουμε καμιά σύμβαση ;
Μη χειροτερα! Που τη σκέφτηκε αυτή τη Λέξη, Σύμβαση, άκου σύμβαση. Πως του ρθε; Αλλα αφου το θέτεις έτσι...
-"Οκ, γιατί όχι; Δεν θα ταν κι άσχημα. Που ξέρω εγώ αν χάνω τον χρόνο μου μαζί σου; Θέλω κάτι ξεκάθαρο. Αν με θέλεις φυσικά. "
Ξανα έβαλε τα γέλια. Α, δεν είχαμε τέτοια. Απο την αρχή τα λέγαμε όλα. Ειλικρινά καθαρά και ξάστερα. Δε θέλαμε κενά και παραλείψεις σ αυτή τη σχέση. Αγαπουσαμε και οι δυο την ειλικρίνεια και κυρίως.....την Αλήθεια.
-"Φυσικά και σε θέλω και είσαι οτι έψαχνα πάντα, η θεα μου. Αλλα μη βιάζεσαι, μου ειπε, είναι ακόμα πολυ νωρίς, δε σε ξέρω ακόμα καλά καλά και θέλεις να βάλουμε δαχτυλίδια;"
Το σεβάστηκα για την ώρα αλλα με παράταση χρόνου. Για μένα, αν και λίγο νωρίς, ήταν πολύ ξεκάθαρο τι ήθελα. Ήθελα αυτον, ήθελα οικογένεια μαζί του. Παιδιά μια εύκολη και καλή ζωή. Ο Οντυ, μου παρουσίαζε ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμη.
Δε μας τα λεει πολύ καλά σκέφτηκα, αλλα ενα δίκιο το είχε. Ήταν οντως πολύ νωρίς, αλλα άνθρωπος που σε αγαπάει κι έχει βρει αυτό που έψαχνε σου απαντάει έτσι ; Δεν νομίζω. Το προσπερασα ελαφρώς, λειτουργώντας ως γυναίκα σε διπλωματία, αλλα δεν το ξέχασα. Μου πεσε λιγο βαριά μια τέτοια άρνηση και με μπερδευε συνάμα. Ενώ εκανε σαν τρελός καθε φορά και οσο είμασταν μαζι, ενω συζουσαμε σχεδόν γιατί ενω εμενα στο σπίτι μου τις νυχτες τις περισσότερες τις εβγαζα στο δικο του. Με ειχε, ήξερε ποια ήμουν γιατί έκανε πίσω ;
Στους γονείς του ακόμα δεν με γνωριζε. Οσο κι αν το εφερνα κι απο δεξιά κι απο αριστερά κι απο πάνω, κι απο κάτω. Επέμενε να το αποφεύγει.
Σε λιγο καιρό όμως, αρχισα να πιέζω περισσότερο, δεν ειχα πραγματικά χρόνο για παιχνίδια. Εγω ήμουν αυτή που δοκιμασα να χωρίσουμε κι εσύ ήσουν αυτός που το πήρες κατακαρδα. Γιατι τώρα το φέρνεις τουμπα το παιχνιδι;
Η ζωή του Οντυ, κυμαινόταν σε ταξίδια στο εξωτερικό, Τσεχια, Γερμανία όπου μεγαλωσε, Ελλάδα για τους γονείς του και τις ρίζες του, μαθηματα στο Πανεπιστήμιο με αμοιβή εναν παχυλο μισθό, περι τα επτα χιλιάδες ευρώ το σεμινάριο, κι αν έκανε διπλο σεμινάριο σε ενα μήνα έπαιρνε τα διπλα λεφτά μεσα σε δεκατέσσερις μέρες. Καθώς και μια μικρή τότε, εταιρία στα σκαριά με κάποιον Έλληνα συνεργάτη του, τον Πασχάλη.
Για την ακρίβεια είχε γυρίσει ολον τον κόσμο αλλα αυτο το μάθαινα σιγά σιγά στην πορεία με τις ιστορίες που μου διηγοταν.
Μια μέρα συνέβη ενα περιστατικό που λίγο κοντεψαμε να σφαχτουμε. Συνέβη όσο έδινα το Toefl κατά την διάρκεια της προετοιμασίας του οποίου, επρεπε να πηγαινω να παρακολουθω μαθηματα σε ενα εξαιταστικο κέντρο. Μια μέρα απόγευμα, πηγα να παρκαρω το αμαξι μου, σε εναν εντελως κεντρικό δρόμο που σίγουρα απαγορευόταν το παρκάρισμα. Ήξερα οτι θα φαω κλήση, αλλα ήταν αδύνατο να βρω κάποιο σημείο να παρκαρω καλύτερα ο δρόμος ηταν πολύ κεντρικός και βιαζομουν αφάνταστα.
Μολις τελείωσα το μάθημα βρηκα στο παρμπρίζ μου το αχωνευτο ροζ χαρτάκι. Τι προβλέψιμο! Το ξέραμε κύριοι! Έσκασα, τσατιστηκα, αλλα ήταν αδύνατο να βρω καποια καλύτερη θεση. Γυρνώντας πισω απο το αυτοκίνητο για να φορτωσω την τσάντα μου παρατηρώ οτι λειπει η μια πινακίδα!! Ω θεε μου! Πανικός! Τι κάνω τώρα θα με σκοτώσουν στο σπίτι! Στο δρόμο για τον γυρισμο, παίρνω τον Οντυ τηλέφωνο και του λέω τι έπαθα.
Μου λεει,
-Παίρνω κάποιο τηλέφωνο και σε παίρνω σε λίγο.
-Τι λιγο παιδι μου, τι μου το κλείνεις ; Μου πήραν τις πινακίδες λέμε!
Σε δεκα λεπτά με παίρνει πίσω. Ήταν Παρασκευή.
-Θα σου πω τι θα κάνεις και θα πάρεις τις πινακίδες σου πίσω. Αλλα θα κάνεις ακριβώς οτι σου πω.
Μεσολαβουσε Σαββατοκύριακο και θα μπορούσα να πάρω τις πινακιδες μου την Τρίτη.
Ο Χριστός και η Παναγία, που μπορούσε να μου πάρει αυτός πισω τις πινακίδες ; Ειμαστε καλά; Ποιος ειναι; Μπατζανακης του Πρωθυπουργού ; Καλα δε λεω, στην Ελλάδα ο καθείς μπορει να έχει τα μεσα και τα εξω του, αλλα αυτός γιατί; Δε μου ειχε δείξει ποτέ κάτι τέτοιο. Πως του ρθε; Ποιος ειναι για να μου κανει τέτοια χαρη;
Για να πάρεις πινακίδες πισωω στην Ελλάδα, φτυνεις αίμα και περιμένεις πάνω απο είκοσι μέρες. Τι γίνεται εδώ; Που βρισκόμαστε ποιος ειναι αυτός που θα μου έχει τις πινακίδες μου σε τρεις μέρες στο χέρι ;
Θυμωσα, τσατιστηκα μαζί του.
-Ποιος είσαι; Ποιος νομίζεις οτι είσαι που θα μου κάνεις τέτοια χαρη; Γιατι σε μένα ;
-Γιατί είσαι η κοπέλα μου και θέλω να σε βοηθήσω.
-Δε θα μπορώ να έρχομαι σπιτι σου χωρις πινακίδες.
-Ενας λόγος παραπάνω.
Ένιωσα προσβεβλημενη και τον προσβαλα κι αυτόν γιατί πραγματικά ήταν πολυ νωρίς τότε δεν τον ήξερα πολυ καλά, δεν είχαμε κλείσει καν ενα μήνα ακόμα, και δεν ήξερα τι θα μου ζητούσε για αντάλλαγμα γι αυτή τη χάρη.
Μου αποκαλυψε τότε οτι ήξερε κάποια "μεγάλα κεφαλιά ", οχι απο που, κι οτι αυτό ήταν. Μπορούσε να βοηθήσει γιατί να μην το κανει.
-"Δεν θα σου ζητήσω τίποτα ρε παιδι μου, πως κάνεις έτσι; Αφου μπορώ γιατί να μη σε βοηθήσω ;"
Τα είχα χαμένα. Αντε πες εσύ δεν ειναι θαυμα αυτό. Που βρέθηκε αυτός ο ανθρωπος εκείνη την στιγμή πάνω στην αναγκη μου και με βοηθησε; Εκείνο το Σαββατοκύριακο δεν τον ειδα. Ήταν επικίνδυνα να κυκλοφορώ χωρις πινακιδα. Πράγματι,σε τρείς μέρες πηγα στο τμήμα, ζητησα να δω κάποιον, και σε δεκα λεπτα ειχα την πινακίδα στα χέρια μου. Τόσο απλα.
Τον ευχαριστησα, μολις τον ειδα με τον τρόπο μου, μιας και ειχαμε κατι μέρες να βρεθούμε. Αλλα στο σπιτι μου έπεσε οικογενειακό συμβούλιο . Πόθεν πως και γιατί....;;;
Άλλη φορά μου έκανε αναφορές σε κάποια καλυβα που είχε στις Άλπεις. Πως;; Με αφορμή συζητήσεις που κάναμε για το τι περιουσιακά στοιχεία έχουμε. Ειχε ενα σπιτι Τσεχια που διατειρουσε για τα σεμινάρια που έκανε εκεί, το σπιτι του στη Γερμανία , το σπίτι στην Ελλάδα και μια καλυβα στις Άλπεις. Χα, ...μου την ανέφερε για να κάνει εφέ, γιατι ηθελε λεει τα Χριστούγεννα να με παει εκεί διακοπες. Ποια Χριστούγεννα καλε μου; Σεπτέμβρη γνωριστήκαμε και Χριστούγεννα θα παω μονη μου μαζι σου ταξιδι στις παγωμένες ερημιές ; Δεν κοιμάσαι καλα, αλλαξε πλευρό! Αποκλείεται. Οσο δελεαστικο κι αν μου το παρουσίαζε, δεν πηγαινα, γιατί πρώτον δε μένω σε καλύβες. Να μου έλεγες σε κανα πενταστερο σαλε στις Άλπεις το συζητούσαμε αλλα σε καλύβα ; Σε καλύβα μενω και τώρα μαζι σου, αφου επιμένεις να μην με γνωρίζεις στους δικους σου, κι ας μην ειναι στην ορεινη Στεπα. Και γιατί, δεύτερον, δεν σε γνωρίζω καλά. Τώρα τι άλλο θέλεις ;
Να, το ξερά εγω, ξινες θα μου τις έβγαζε τις πινακίδες!
Έκανε στη ζωή του απερίγραπτες σπουδές. Πρώτα πέρασε στο LMU (Ludwig Maximilian Universitat) του Μοναχου, και ακολουθησε τον κλάδο του ηλεκτροφυσικου. Οπως θα λέγαμε στην Ελλαδας ηλεκτρολόγος μηχανικός με επιπλέον γνώσεις Φυσικής κάπως ετσι. Δεν αρκέστηκε σε αυτό και έβγαλε κι ενα πτυχίο Πληροφορικής. Στη Γερμανία ομως δεν είναι οπως εδώ έτσι απλα τα πράγματα σ αυτό τον τομεα, γιατί πρεπει τελειώνοντας να πάρεις κάποια ειδίκευση. Οπως ειδικός Δικτύων, ειδικός Βάσεων Δεδομένων, κλπ... οπότε, διαλεξε την ειδικότητα που ειχε να κάνει με την Ασφάλεια Πληροφοριακων Συστημάτων. Και νομίζω μόνος του , ανέπτυξε ολόκληρο τον κλάδο . Έκανε δυο μεταπτυχιακά σε θεματα Κρυπτογραφίας, δύο διδακτορικά, έγραψε και κάποια πρωτόκολλα επικοινωνίας , και έφτασε να στοχεύει σε νομπελ οπου κι εκεί σταματησε...
Τσεχια, Γερμανία, Άλπεις,... καθηγητής Κρυπτογραφίας,... νομπελίστας;;;; Για που ακριβώς τελείωνε το πάζλ ;
