Το καλοκαιρι τελειώνει, ενα ομολογουμένως πολύ ζεστο καλοκαιρι, που πλησιαζε στο τέλος του... Ελαφρώς απογοητευμένη αλλα και πολύ ζεσταμενη για νέες περιπέτειες...
Έχω σχεδόν γνωρίσει το τελευταίο διάστημα τη μισή Θεσσαλονίκη και περίχωρα από το ίντερνετ έχοντας ζήσει αρκετές περιπέτειες γιατί είχα ανάγκη να το ρίξω λιγο έξω και βασικα είχα ανάγκη να γνωρίσω ανθρώπους και να μαζέψω εμπειρίες και μάλιστα λιγο γρήγορα, έφτασα πια στο σημείο που είπα "στοπ", "φτάνει", δεν πάει άλλο, σιχαθηκα , μπουχτησα, βαρέθηκα... θέλω να σταματήσει ολο αυτο... Δεν πάει άλλο... Πού θα φτάσεις;; Ως ποτέ θα συνεχίζεται ολο αυτο;;; Ενα τέλος δεν υπάρχει;;... Μιλούσα πλέον στο ίντερνετ απλά για να μιλάω με καποιους, με οποιονδηποτε, για παρεα...για συντροφια, και αν τύχει και κάτσει κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχή καλώς,,, αλλα δε θέλω να βλέπω κανέναν!! Τέρμα!! Δεν βγαίνω άσκοπα ραντεβού...
Ως που...
Ποιος τώρα να μου πει ότι δεν πιστεύει στο κάρμα;; Ότι όλα είναι τυχαία, συμπτώσεις.. μια ιστορία που ερχόμαστε όλοι να ζήσουμε , μια συνηθισμένη ιστορία σαν όλες τις άλλες...Κατι που διάβασα προχθές και δεν πολυκαταλαβα ήταν ενα μπλογκ με το όνομα Μορφογένεση, φοβερή λέξη... Πρώτη φορά την ακούω... Λοιπόν, εν ολίγης και επειδή δεν πολυκαταλαβα, πάει να πει ότι είμαστε ικανοί αν σκεφτόμαστε κάτι παρά πολύ, του τύπου όμως να μας γίνει εμμονή, του τύπου να ζούμε σαν να το ζούμε ήδη, πχ πες ρε παιδί μου, θες να γίνεις παρά πολύ πλούσιος.. και ας είσαι παλιομπατηρης, σκέφτεσαι, πράττεις , ενεργείς και νιώθεις σα να είσαι ζάμπλουτος , αυτο λέγεται τέχνη της συνειδητής δημιουργίας, δεν καταλαβαίνεις τίποτα;; Ούτε εγω. Δεν εχει σημασια..αρκει να νιώθεις.. να σκέφτεσαι το στόχο σου...Τιποτε αλλο, μόνο αυτο.
Κενό........
σελιδα λευκή....
.......... στόχος! Και γίνεται ρε παιδί μου! Ως εκ του θαύματος γινεται!
Αυτο το πράγμα, που δεν είχα ιδέα ότι είναι ενα ολόκληρο κίνημα, με απώτερο και ενδελεχή σκοπο να αφυπνίσει τους Έλληνες από τον υπνωτισμο, μου εχει συμβεί τρεις φορές. Ειναι κατι πέρα απο το απλο .."οταν θελεις κατι πολυ, ολοκληρο το συμπαν συνωμοτει μαζι σου για να το πετυχεις.." Αυτο ειναι μια φραση για τα παιδακια του Δημοτικου, σ αυτην την περιπτωση, πρεπει να παιζουν ρόλο κι αλλοι πολλοί παράγοντας, για να συμβει το επιθυμητό.
Η πρώτη ήταν στα δεκαεφτα μου... Μετά από τα χρονια της εφηβείας που πέρασα μόνη χωρίς φλερτ, ρομανς, και σχέσεις, είχα φτάσει στο αμήν και έλεγα δεν πάει αλλο... το έχω ανάγκη πρέπει να μου συμβεί, πρεπει κατι να γίνει, δε μπορεί να ειμαι μόνη τοσα χρονια και να μη μου εχει πει ψυχη ζώσα, ενα απλο "μου αρέσεις". Ναι παρακαλω,...δεν κανω πλακα, εχει συμβεί. Δεν το ανεχομαι πλέον αλλο αυτο για τον εαυτο μου, θα αρχισω να με κοροϊδευω..Και ξύπνησα, θυμωσα, τα πήρα αγρια με την τυχη μου, ... σφίχτηκα μέσα μου, φώναξα , τσίριξα στο σύμπαν, απευθυνθηκα σε μια ανωτερη δύναμη που μας κυβερνα, (ποιος απασχολει τον Θεο με τετοιες αηδιες...Και το 12θεο μια χαρά κάνει δουλεια.) του είπα...
-Ψιτ, εσυ, εκει πάνω, με αδικίες κατάφορα, αντε ξυπνά γιατι τα έχω πάρει,στείλε μου κάτι, μια κατσίκα, εναν τράγο...οχι ψέμματα, εναν γκόμενο, ψιλο μελαχρινο , γαλανοματη, οτι θες ρε παιδι μου...μα ειναι δυνατον;; Ποιος με ξεχασε;
Ήταν αρχές Δεκέμβρη του 1999, που ειπα αρνούμαι, συγκεκριμένα ειπα, μου απαγορεύω να περάσω αλλα Χριστούγεννα χωρίς να έχω έναν γκόμενο, και τέλος! Και φωναζα, και ξανά τσιριξα... "Άκουσες τι σου ειπα; Σου απαγορεύω!" Και ρε παιδιά,..χωρις πλάκα, ήρθε ο πρώτος... με τον πιο αναπάντεχο, ρομαντικο, και ενθουσιώδη τροπο, καταμεσης Χριστουγεννα!! Τωρα πες μου το πιστευεις;; Δωδεκα παρα ενα τα φτιαξαμε! Μα τι ζω;; Με το καλησπερα σας, ειπαμε..."τωρα εμεις τα εχουμε;" , Ε, ναι! Τι με πολιορκεις ολο το βραδυ για να ερθω αυριο σπιτι σου να πλεξουμε;
Με φρεσκάδα, σεξ απιλ , και τόλμη. Μου όρμησε, δε μου χτύπησε απλά την πόρτα ο έρωτας, μου χύμηξε κυριολεκτικά. Δεν μου αφηνε περιθώρια επιλογής... Σα να μου λέει,.. " Αυτός είμαι , αυτο σου έτυχε, πάρτο, κι αν φάς τα μούτρα σου, περαστικά σου, δε φταίω εγω... εσύ το ζήτησες, εσύ το διάλεξες,.. μας πήρες τα αυτιά..." ( Σιγουρα δουλεια του δωδεκαθεου, μισες δουλειες..για να σου δωσουν κατι πρεπει να σου παρουν κάτι άλλο, γαμω τον Δια και την Αφροδιτη μου!!)
Καλοφαγοτο λοιπόν, και να μας θυμάσαι...
Και σας θυμάμαι λέει;... Ξεχνιούνται όλα αυτά που πέρασα; Κι όμως εκ πρώτης ολο αυτο, το προκάλεσα μόνη μου... Ας ζήσουμε λοιπόν, να τον θυμόμαστε αυτόν τον έρωτά...
.jpg)
Έχω σχεδόν γνωρίσει το τελευταίο διάστημα τη μισή Θεσσαλονίκη και περίχωρα από το ίντερνετ έχοντας ζήσει αρκετές περιπέτειες γιατί είχα ανάγκη να το ρίξω λιγο έξω και βασικα είχα ανάγκη να γνωρίσω ανθρώπους και να μαζέψω εμπειρίες και μάλιστα λιγο γρήγορα, έφτασα πια στο σημείο που είπα "στοπ", "φτάνει", δεν πάει άλλο, σιχαθηκα , μπουχτησα, βαρέθηκα... θέλω να σταματήσει ολο αυτο... Δεν πάει άλλο... Πού θα φτάσεις;; Ως ποτέ θα συνεχίζεται ολο αυτο;;; Ενα τέλος δεν υπάρχει;;... Μιλούσα πλέον στο ίντερνετ απλά για να μιλάω με καποιους, με οποιονδηποτε, για παρεα...για συντροφια, και αν τύχει και κάτσει κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχή καλώς,,, αλλα δε θέλω να βλέπω κανέναν!! Τέρμα!! Δεν βγαίνω άσκοπα ραντεβού...
Ως που...
Ποιος τώρα να μου πει ότι δεν πιστεύει στο κάρμα;; Ότι όλα είναι τυχαία, συμπτώσεις.. μια ιστορία που ερχόμαστε όλοι να ζήσουμε , μια συνηθισμένη ιστορία σαν όλες τις άλλες...Κατι που διάβασα προχθές και δεν πολυκαταλαβα ήταν ενα μπλογκ με το όνομα Μορφογένεση, φοβερή λέξη... Πρώτη φορά την ακούω... Λοιπόν, εν ολίγης και επειδή δεν πολυκαταλαβα, πάει να πει ότι είμαστε ικανοί αν σκεφτόμαστε κάτι παρά πολύ, του τύπου όμως να μας γίνει εμμονή, του τύπου να ζούμε σαν να το ζούμε ήδη, πχ πες ρε παιδί μου, θες να γίνεις παρά πολύ πλούσιος.. και ας είσαι παλιομπατηρης, σκέφτεσαι, πράττεις , ενεργείς και νιώθεις σα να είσαι ζάμπλουτος , αυτο λέγεται τέχνη της συνειδητής δημιουργίας, δεν καταλαβαίνεις τίποτα;; Ούτε εγω. Δεν εχει σημασια..αρκει να νιώθεις.. να σκέφτεσαι το στόχο σου...Τιποτε αλλο, μόνο αυτο.
Κενό........
σελιδα λευκή....
.......... στόχος! Και γίνεται ρε παιδί μου! Ως εκ του θαύματος γινεται!
Αυτο το πράγμα, που δεν είχα ιδέα ότι είναι ενα ολόκληρο κίνημα, με απώτερο και ενδελεχή σκοπο να αφυπνίσει τους Έλληνες από τον υπνωτισμο, μου εχει συμβεί τρεις φορές. Ειναι κατι πέρα απο το απλο .."οταν θελεις κατι πολυ, ολοκληρο το συμπαν συνωμοτει μαζι σου για να το πετυχεις.." Αυτο ειναι μια φραση για τα παιδακια του Δημοτικου, σ αυτην την περιπτωση, πρεπει να παιζουν ρόλο κι αλλοι πολλοί παράγοντας, για να συμβει το επιθυμητό.
Η πρώτη ήταν στα δεκαεφτα μου... Μετά από τα χρονια της εφηβείας που πέρασα μόνη χωρίς φλερτ, ρομανς, και σχέσεις, είχα φτάσει στο αμήν και έλεγα δεν πάει αλλο... το έχω ανάγκη πρέπει να μου συμβεί, πρεπει κατι να γίνει, δε μπορεί να ειμαι μόνη τοσα χρονια και να μη μου εχει πει ψυχη ζώσα, ενα απλο "μου αρέσεις". Ναι παρακαλω,...δεν κανω πλακα, εχει συμβεί. Δεν το ανεχομαι πλέον αλλο αυτο για τον εαυτο μου, θα αρχισω να με κοροϊδευω..Και ξύπνησα, θυμωσα, τα πήρα αγρια με την τυχη μου, ... σφίχτηκα μέσα μου, φώναξα , τσίριξα στο σύμπαν, απευθυνθηκα σε μια ανωτερη δύναμη που μας κυβερνα, (ποιος απασχολει τον Θεο με τετοιες αηδιες...Και το 12θεο μια χαρά κάνει δουλεια.) του είπα...
-Ψιτ, εσυ, εκει πάνω, με αδικίες κατάφορα, αντε ξυπνά γιατι τα έχω πάρει,στείλε μου κάτι, μια κατσίκα, εναν τράγο...οχι ψέμματα, εναν γκόμενο, ψιλο μελαχρινο , γαλανοματη, οτι θες ρε παιδι μου...μα ειναι δυνατον;; Ποιος με ξεχασε;
Ήταν αρχές Δεκέμβρη του 1999, που ειπα αρνούμαι, συγκεκριμένα ειπα, μου απαγορεύω να περάσω αλλα Χριστούγεννα χωρίς να έχω έναν γκόμενο, και τέλος! Και φωναζα, και ξανά τσιριξα... "Άκουσες τι σου ειπα; Σου απαγορεύω!" Και ρε παιδιά,..χωρις πλάκα, ήρθε ο πρώτος... με τον πιο αναπάντεχο, ρομαντικο, και ενθουσιώδη τροπο, καταμεσης Χριστουγεννα!! Τωρα πες μου το πιστευεις;; Δωδεκα παρα ενα τα φτιαξαμε! Μα τι ζω;; Με το καλησπερα σας, ειπαμε..."τωρα εμεις τα εχουμε;" , Ε, ναι! Τι με πολιορκεις ολο το βραδυ για να ερθω αυριο σπιτι σου να πλεξουμε;
Με φρεσκάδα, σεξ απιλ , και τόλμη. Μου όρμησε, δε μου χτύπησε απλά την πόρτα ο έρωτας, μου χύμηξε κυριολεκτικά. Δεν μου αφηνε περιθώρια επιλογής... Σα να μου λέει,.. " Αυτός είμαι , αυτο σου έτυχε, πάρτο, κι αν φάς τα μούτρα σου, περαστικά σου, δε φταίω εγω... εσύ το ζήτησες, εσύ το διάλεξες,.. μας πήρες τα αυτιά..." ( Σιγουρα δουλεια του δωδεκαθεου, μισες δουλειες..για να σου δωσουν κατι πρεπει να σου παρουν κάτι άλλο, γαμω τον Δια και την Αφροδιτη μου!!)
Καλοφαγοτο λοιπόν, και να μας θυμάσαι...
Και σας θυμάμαι λέει;... Ξεχνιούνται όλα αυτά που πέρασα; Κι όμως εκ πρώτης ολο αυτο, το προκάλεσα μόνη μου... Ας ζήσουμε λοιπόν, να τον θυμόμαστε αυτόν τον έρωτά...
